دانلود فایل وُرد               دانلود فایل عکس            دانلود فایل پی دی اف         دانلود فایل پی اس دی

هاء

مثـل

هیئت

آدمی بودم که امروز من هیچ فرقی با دیروزم نداشت. سال‎ها ، ماه‎ها، هفته‎ها و روزها می‎رفت و من بی‎خبر از گذر عمر بودم.

محرم امسال هم رسید و من خودم را برای رسیدن به آن آماده نکرده بودم. مثل قبل در هیأت‎ها شرکت می‎کردم ولی به خوبی صاحب مجلس یعنی امام حسین(ع) را نمی‎شناختم. در محرم به جای اینکه به فکر شناخت امام حسین و هدف او باشم، بیشتر به فکر شرکت در دسته های عزاداری بودم . از ته دل ، دسته های عزاداری را بیشتر از هیأت ها دوست داشتم. اگر می‎خواهم برای امام حسین(ع) عزاداری کنم‎، چرا هیأت‎ها را کمتر از دسته‎ها دوست دارم؟

آیا من فقط به ‎خاطر عزاداری در دسته‎ها شرکت می‎کنم؟

موقع زنجر زنی به فکر این هستم که ای کاش مندر دسته طبل یا سنج می زدم ، آیا طبل و سنج زدن من فقط به خاطر امام حسین(ع) است؟

پنجمین روز از محرم بود‎، چند نفر از بچه های هیأت آمدن تا به هیأت برویم ، من هم که خودم را برای رفتن به دسته آماده کرده بودم، مانده بودم چه کاری انجام دهم.

نمی‎دانم چرا ولی اگر هدف من امام حسین (ع) است، هیأت چیزی از دسته کم ندارد. ولی چون توی دسـتـه آدم بیشـتر به چشم مـی‎یـاد و می‎تونه خودش را جلوی پدر و مادر، همکلاسی‎ها، همسایه حتی دختری که بهش علاقه داره نشون بده، شاید به خاطر همین هست که خیلی دوست دارم تو دسته طبل و سنج بزنم.   

هیأت رفتن من بیشتر به خاطر خجالت از بچه‎ها بود، اما خودم نمی‎دانستم که چه چیزی من را به هیأت می‎کشاند . حتی به خاطر همین خیلی وقت‎ها دیر به هیأت میرفتم، یا اینکه وسـط مراسم بـیرون می‎زدم، حـتی گاهی اوقات یک بهانه ای می آوردم و به هیأت نمی رفتم . دراصل من خجالت می کشیدم... 

ادامه مطلب...

    دانلود فایل وُرد               دانلود فایل عکس            دانلود فایل پی دی اف         دانلود فایل پی اس دی

ســــبـــــز

طـــلائـــــی

ســــیـــــاه

از شروع هفته تمام وقت در حال بدو بدو بود. کمرش را گرفت و نشست. مادر پیرش همیشه می‌گفت: هر وقت که زیاد کار داری و باید دولا و راست بشی؛ یک چادر نماز دور کمرت بپیچ. هم کمرت قرص میمونه ؛ هم عرق چا نمیشی.

بلند شد همونجور که دست به کمر بود رفت سراغ چادر نمازهاش؛ دنبال یکی گشت که خیلی “گل گلی” نباشه؛ بیست و دوم ذی ‎حجه بود تقریباً هشت روز مانده به اول ماه محرم. از سر صبح روی پا بود اول به دنبال مرتب و منظم کردن لباس مشکی های افراد خانواده که روز اول محرمی‌ دستش توی حنا نماند.

بهترین لباسهای مشکی‌اش را هم گذاشته بود برای روز “اول محــــرم” روزی که خانه قُلقُله می‌شــد از جماعت و خوبیت نداشت آدم مشکی پوش نامرتب باشـــد. چادری آبی-سرمه ای پیدا کرد و چند لا کرد؛ دور تا دور کمرش بست و سر چادر را محکم کرد؛ یا زهرائی گفت و آماده کار شــد.

با اینکه تمام اهل فامیل و دوست و آشنا برای کمک می‌آمدند؛ اما اصل کارها مال خود صاحبخانه بود؛ گرفتن مراسم عزاداری کار ساده ای نبود؛ هر چند که سالها بود تجربه کسب کرده بود. اول از انداختن سفره ابوالفضلی کوچک؛ برای مادر و خواهر و چند نفر دوست صمیمی‌؛ تا حالا که رسیده بود به یک هیئت درست و حسابی و سر شناس در محلات تهران.

ادامه مطلب...

ادامه مطلب...

اینجا...اسپند...جوری دیگر است...